σκέψεις για την αισθητική, την ιδεολογία και τη μίμηση

Χαιρετω σας ολους,

Ήθελα εν συντομία να θέσω κάποιες σκόρπιες σκέψεις που μου γεννήθηκαν τις τελευταίες μέρες μετά απο διάφορα email που έλαβα απο φίλους και που ενθουσιωδώς με παρότρυναν να παρακολουθήσω τα βίντεο κάποιας καλλιτέχνιδος εν ψευδωνοματι Αννα-Γούλα. (δειτε πχ http://www.youtube.com/watch?v=XlC_BvuMGTs, http://www.youtube.com/watch?v=UQBX3iU1WiQ, http://www.youtube.com/watch?v=uWaYn6GWLwA). Οι παρακάτω γραμμές έχουν περισσότερο σκοπό να ανοίξουν μια συζήτηση για τα περιθώρια διαχείρισης και κριτικής της πολιτισμικής βιομηχανίας.

Σύμφωνα με τα διθυραμβικά σχόλια (στο you tube και αλλού) τα βίντεο αυτά αποτελούν μια κριτική στην τρέχουσα ελληνική πολιτισμική παραγωγή και ιδίως στον χώρο του σκυλάδικου που είναι επενδυδέμενο με εθνικιστική αισθητική και ανδροκρατικό σεξισμό. Η ίδια η καλλιτέχνις ενσωματώνει και υποδύεται την σκυλού-σταρ που με την καρικατουρική αναπαράσταση μιας υποτιθέμενης ενιάιας αισθητικής στοχεύει στο να τα ξεμπροστιάσει και να τα αποδομήσει. Η μήπως οχι;
Το ερώτημα που θέλω να θέσω εδώ ειναι κατα πόσον μια μιμητική αντιγραφή με υποννοόύμενη αποδομιστική ατζέντα , κάποιου ιδιώματος το οποίο θεωρείται αντιδραστικό ή επικίνδυνο, αναπαράγει και εξιδανικεύει περαιτέρω την αισθητική αυτή. Είναι ένα ερώτημα που αφορά μεγάλο κομμάτι της σύγχρονης τέχνης και του σύγχρονου παρεμβατικού λόγου.

Έτσι μπορούμε να σκεφτούμε τις προεκτάσεις του για τις "αντιπολεμικές ταινίες" ή τις φωτογραφίες της Cindy Sherman που στήνοντας τον εάυτό της σε πλάνα που παραδοσιακά θεωρούνται αντικείμενα επιθυμίας ενός σεξιστικού, αντιδραστικού, αποικιοκρατικού βλέμματος υποτίθεται οτι σχολίαζε την πολισμική παραγωγή της εποχής της. Τι κάνει μια αντι-πολεμική ταινία; αισθητικοποιεί και εξιδανικέυει τον πόλεμο ή παράγει επαρκή κριτική για την πολιτική οικονομία του. Υπάρχει ένδιαφέρουσα αντι-πολεμική ταινία που δεν βυθίζεται στα στερεοτύπα του πόνου, της ανδρικής φιλίας και τις κοινοτοπίες περί πολιτικής εκμετάλλευσης;
Στην περίπτωση της Αννα-Γούλας: μπορεί να υπάρξει αποδομιστική κριτίκή απο τη στιγμή που το βλέμμα του θεατή έρχεται αντιμέτωπο με την γκρίζα ζώνη όπου η γοητεία (η ίδια καθόλου τυχαία είναι ελκυστική γυναίκα) συναντα΄μια εκ του ασφαλούς περιφρόνηση για το απεικονιζόμενο ιδίωμα;
Η μίμηση έχει ιδωθεί πρόσφατα ως προιόν της επαφής μεταξύ δύο ανισων μερών που όμως αποσταθεροποιεί και αντιστρέφει τους δοσμένους όρους ισχύος (βλ τα έργα των Homi Bhabha και Michael Taussig). Όταν όμως η μίμηση λαμβάνει χώρα ώς το παιχνίδι μιας ισχύρής ομάδας (καλλιτέχνες που εν μέρει περιφρονούν εν μέρει αισθητικοποιούν) που στιγμιαία ενσωματώνει το "χαμηλό" τότε βρισκόμαστε στο γνωστό και παλίο αστικό χόμπυ του ηδονοβλεπτικού freak show.

Θέση μου είναι ότι το σκυλο-ποπ ιδίωμα είναι βαθιά αντιδραστικό και τεχνιέντως στηριζόμενο απο μηχανισμούς που δρέπουν οφέλη (πολιτικά και οικονομικά) απο την ταύτιση ανθρώπων με αυτό. Εαν έχουμε σκοπό να το σύρουμε στο χώρο της κριτικής τότε σίγουρα δεν μπορεί να΄γίνει αυτό με όρους καρνιβαλικής-αισθητικής ενσωμάτωσης. Απο την άλλη ούτε θέλω να στηρίξω (όπως θα έκανε ένας ορθόδοξος μαρξισμός) ότι οι οπαδοί του εν λόγω ιδιώματος οφείλουν να απελευθέρωθούν απο την λανθάνουσα συνέιδηση που το σκυλάδικο προσφέρει.
Βρίσκομαι σε μία αδυναμία να προτείνω τρόπους δράσης οι οποίοι δεν θα αναπαράγον ούτε το ιδίωμα που κριτικάρουν ούτε όμως θα δημιουργούν σφαίρες χαμηλού-και υψηλού οπου οι κριτές θα μπορόύν με άνεση να αποσύρονται στο υψηλό περιφρωνόντας το χαμηλό. Έχω όμως την αίσθηση ότι ως ανθρωπολόγοι που ερχόμαστε σε επαφή με όψεις της σύγχρονης ελληνικής ιδεολογίας και αισθητικής πρέπει να αναπτύξουμε λόγο και πράξη για αυτα.

περιμένω σκέψεις απο εσας

φιλιά

κωστής

Ημερίδα: Ηχητικές τοπ(ι)ογραφίες: Καλλιτεχνικές και θεωρητικές τομές στο ακουστικό περιβάλλον

Update: Ελεύθερη Είσοδος για τις ομιλίες μέχρι τις 15:00

Ηχητικές τοπ(ι)ογραφίες: Καλλιτεχνικές και θεωρητικές τομές στο ακουστικό περιβάλλον

Sound topiographies: Artistic and theoretical tracings in the acoustic environment

Σάββατο 14 Ιουνίου 2008
Αμφιθέατρο, Μουσείο Μπενάκη, Πειραιώς 138.
15:00-18:00

Καλλιτέχνες και θεωρητικοί συνομιλούν για τις σχέσεις του ήχου με τον τόπο, τη μνήμη, τα όρια. Με διαφορετικές αφορμές και αφετηρίες, από τη sound art ως τις πιο πρόσφατες εκδοχές των audio walks, θα προσπαθήσουμε να διερευνήσουμε τον εντοπισμό / εκτοπισμό των ακουστικών μας εμπειριών, τη δυναμική του ήχου στην παραγωγή και την ανανέωση της βιωματικής μας σχέσης με το χώρο.

Επιμέλεια:
Παναγιώτης Πανόπουλος, Ανθρωπολόγος, Παν. Αιγαίου
Παυσανίας Καραθανάσης, Υπ. Διδάκτορας Ανθρωπολογίας, Παν. Αιγαίου

Πρόγραμμα


15:15 - 16:30: 1ο Μέρος

Ηχογραφώντας φαντασιακά τοπία.
Δανάη Στεφάνου
Μουσικολόγος, Αριστοτέλειο Παν. Θεσσαλονίκης

Ενισχυτές και Σιγαστήρες
Ζάφος Ξαγοράρης
Εικαστικός, Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών
Ελπίδα Ρίκου

Κοινωνική Ψυχολόγος, Ανθρωπολόγος, Πάντειο Πανεπιστήμιο

16:30-16:45: Διάλειμμα

16:45-18:00: 2ο Μέρος

Voice-o-gragh: Φωνητικά πορτραίτα
Πάνος Χαραλάμπους,
Εικαστικός, Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών

Audio walks και πολιτισμικές πολιτικές της κίνησης
Νίκος Μπουμπάρης,

Πολιτισμική Θεωρία, Παν. Αιγαίου

Περιλήψεις παρουσιάσεων

Συνέδριο: "Η Σύγχρονη Εγκληματικότητα, η Αντιμετώπιση της και η Εγκληματολογία"

Ο Τομέας Εγκληματολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών και το Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών του Τμήματος Κοινωνιολογίας «Η σύγχρονη εγκληματικότητα και η αντιμετώπισή της», με την ευκαιρία συμπλήρωσης 75 χρόνων διδασκαλίας της Εγκληματολογίας και 25 χρόνων λειτουργίας Μεταπτυχιακών Σπουδών Εγκληματολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, διοργανώνουν στην Αθήνα, προς τιμήν του Ομότιμου Καθηγητή Ιακώβου Φαρσεδάκη, διεθνές συνέδριο στις 5, 6 και 7 Ιουνίου 2008, με γενικό θέμα:

"Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΚΑΙ Η ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑ"

Σκοπός του συνεδρίου είναι να αναδείξει τις συμβολές της επιστήμης της Εγκληματολογίας στη θεωρητική και εμπειρική προσέγγιση των συγχρόνων εκφάνσεων του εγκληματικού φαινομένου, καθώς και τις αντίστοιχες κατευθύνσεις της αντεγκληματικής πολιτικής, σε σχέση, ιδίως, με το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Street art across the "green line": The geographies of graffiti in the walled city of Nicosia, Cyprus.

Abstract

The walled city of Nicosia is, in other words, the “old town” of the Cypriot capital. Divided by the “green line”, but also, separated in both sides from the rest of the developed city by the Venetian walls, the old town acquires a specific character. Walking through the streets and alleys of the area, among the Venetian, Ottoman and Byzantine monuments, one cannot miss the graffiti on the walls. Old styles of graffiti mix with new and political messages on the walls mix with artistic interventions, all together, changing the landscape. In this paper, I will look at the geographies of the graffiti styles, in an attempt to provide an insight in the ways in which practitioners of graffiti interfere with the landscape of the “old town” and at the same time “draw” on issues that concern the social and political life of the city.

more ---->>

London Anthropology Conference Day 13 June

ANTHROPOLOGY IN LONDON: CURRENT RESEARCH (II)
CONFERENCE PROGRAMME
13th June 2008
Small Hall, Main Building, Goldsmiths College
http://www.goldsmiths.ac.uk/anthropology/ (see conferences)

Archaeological Ethnographies Workshop